|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Powiat łucki - zajmował centralną część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z powiatem kowelskim i horochowskim, od północy z powiatem sarneńskim, od wschodu z powiatem kostopolskim i rówieńskim, od południa z powiatem dubieńskim.
Powierzchnia powiatu wynosiła 4.767 km2, a ludność - 290,8 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zamieszkania 61 osób na 1 km2.
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 172,1 tys. osób (59,2%). Drugą narodowością pod względem ilościowym byli tam Polacy w liczbie 56,4 tys. osób, poza tym to Żydzi i inne nieliczne grupy narodowościowe.
Na terenie powiatu usytuowane były 3 miasta (Łuck, Ołyka, Rożyszcze), 13 gmin wiejskich, 448 gromad wiejskich (sołectw). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie powiatu łuckiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły ogółem około 4.000 osób. Według naszych ocen, stanowi to około 35% ogólnej liczby wymordowanych Polaków w powiecie łuckim. Liczbę tę ocenia się na 11.300 osób.