Horochów, miasto, 1925 r. Jasełka w Szkole Powszechnej.
Horochów, 1926 r. Kurs modeli lotniczych w VII klasie Szkoły Powszechnej.
Horochów, 1931/1932 r. Część VII klasy Szkoły Powszechnej.
Horochów, 1931/1932 r. Koło Miłośników Przyrody w Szkole Powszechnej. Wśród nauczycieli: W. Bielec, Deszczówna, Janina Kotońska, Marian Stadnik, Perelmutter.
Horochów, lata międzywojenne. Kurs kroju i szycia w Szkole Powszechnej.
Horochów, 1934 r. Klasa IIA Szkoły Powszechnej. Siedzą nauczyciele, od lewej: Stefan Kowalski, ks. prefekt Aleksander Iwanicki, Eugeniusz Korpak, NN, Perelmutter.
Horochów, jesień 1934 r. Budynek Gimnazjum Państwowego w budowie. Na placu budowy klasa II z nauczycielem. Trzeci od prawej Jerzy Korpak.
Horochów, 1935 r. Budynek Gimnazjum tuż po zakończeniu budowy.
Horochów, 1937 r. Powitanie ks. biskupa Adolfa Szelążka, ordynariusza diecezji łuckiej - stoi w środku między starostą powiatowym i ks. Aleksandrem Puzyrewiczem (w sutannie).
Horochów, 1937 r. Pierwsze roczniki w nowowybudowanym Gimnazjum Państwowym. Grono nauczycielskie: Maria Gawrońska, dyr. Kajetan Łukasiewicz, Henryk Kołacki, Adolf Stachura, ks. Aleksander Iwanicki, Olga Ekiert. Niektórzy uczniowie: Maria Bujnowska, Danuta Dylewska, Czesława Jamróz, Danuta Kobryń, Zdzisława Kotońska, Zbigniew Michalak, Nulka Michalska, Irena Orzeszkowska, Ryszard Zakrzewski, Danuta Zawilińska.
Horochów, 1938 r. Drużyna harcerska.
Horochów, styczeń 1938 r. Pomoc zimowa dzieciom i młodzieży Szkoły Powszechnej. Dzieci otrzymały ciepłą odzież wierzchnią. Po środku siedzą: starosta powiatowy z żoną i kierownik szkoły.
Horochów, przed 1939 r. Budynek Magistratu.
Beresteczko, miasteczko, siedziba gminy, 1938 r. Kościół pw. Św. Trójcy wystawiony w latach 1711-1733, barokowy. Obecnie w ruinie.
Berestecka ulica w 1938 roku.
Beresteczko, 1938 r. Drewniane domy z podcieniami.
Beresteczko, 1938 r. Drewniane domy z podcieniami.
Beresteczko, 1998 r. Pomnik na mogile księcia Aleksandra Prońskiego, właściciela Beresteczka w XVII w.
Jungówka, kolonia w gminie Kisielin, 1929 r. Koło Związku Młodzieży Wiejskiej RP
Jungówka, lata 30-te. Koło Wołyńskiego Związku Młodzieży Wiejskiej w Jungówce-Serniczkach.
Zaturce, wieś w gminie Kisielin, lata 90-te. Kościół pw. św. Trójcy i Marii Magdaleny z 1642 r., barokowy. Po zniszczeniach podczas I wojny światowej odbudowany na początku lat 30-tych i obecnie odrestaurowany ponownie po dewastacji wskutek przeznaczenia przez władze sowieckie na magazyn chemikaliów.

Drużkopol, wieś w gminie Brany, 1998 r. Krzyż postawiony w 1997 r. na mogile Polaków zamordowanych przez OUN-UPA w 1943 r.
Miejsca masowych grobów Polaków zamordowanych przez upowców w 1943 r. w miasteczku Łokacze, wsi Doroginicze, wsi Zahorów Nowy (wszystkie w gminie Chorów). Szkic wykonany przez Wacława Zasadę.
Kisielin, miasteczko i siedziba gminy, lata 90-te. Ruiny Kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, na który UPA napadła 11 lipca 1943 r., gdy kończyła się Msza św. Zamordowano około 90 Polaków.
Kisielin, 2002 r. Ruiny kościoła wypalonego podczas napadu bandy UPA 11 lipca 1943 r. i niszczonego po II wojnie światowej. Kościół wybudowo w dwudziestoleciu międzywojennym na miejscu poprzedniego, zniszczonego całkowicie podczas I wojny światowej.
Śp. Włodzimierz Sławosz Dębski, obrońca plebani w Kisielinie, w której schroniło się część parafian, członek konspiracji ZWZ-AK, później żołnierz 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK; stracił nogę w wyniku odniesionych ran podczas obrony w Kisielinie.
'Obrona w kościele kisielińskim przed UPA 11 lipca 1943 r.' - obraz namalowany przez obrońcę śp. W.S. Dębskiego. Z prawej połączony z kościołem budynek plebanii, w którym schroniła się część parafian i w którym zaimprowizowano obronę. Stanowisko obrony W.S. Dębskiego znajdowało się w oknie, do którego upowcy przystawili drabinę. Kościół i budynek gospodarczy na prawo od plebani palą się.
Kisielin, 2002 r. Krzyż upamiętniający napad dokonany przez OUN-UPA na kościół w Kisielinie podczas Mszy św. 11 lipca 1943 r.
Kisielin, 2002 r. Tablica na dawnym cmentarzu przykościelnym upamiętniająca około 90 osób zamordowanych 11 lipca 1943 r. przez OUN-UPA.
Rudnia, wieś w gminie Kisielin. Krzyż z 1997 r. na mogile ponad 140 Polaków zamordowanych 12 lipca 1943 r. przez OUN-UPA.
Twerdynie, wieś w gminie Kisielin, przed 1939 r. W pierwszym rzędzie od góry mordercy Polaków w Twerdyniach w 1943 r.: drugi od prawej Wasyl Kliszczuk i trzeci od lewej o nie zapamiętanym nazwisku. W pierwszym rzędzie na dole ofiara: w pozycji półleżącej w białym szaliku córka zarządcy majątku Twerdynie Stanisława Dzikowska, zamordowana wraz z rodzicami i braćmi 12 lipca 1943 r. W Twerdyniach OUN-UPA zamordowały 64 Polaków.
Poluchno, wieś w gminie Podberezie, 1998 r. Krzyż upamiętniający zamordowanie 12 lipca 1943 r. przez OUN-UPA we wsi Poluchno i kolonii Poluchno około 90 Polaków.
Zagaje, wieś w gminie Podberezie, 1998 r. Krzyż upamiętniający wymordowanie 12 lipca 1943 r. i spalenie przez OUN-UPA całej wsi polskiej (260 osób).
Mapa - miejsca zbrodni ludobójstwa ukraińskiego na Polakach. Oprac. Ewy Siemaszko w książce Władysława i Ewy Siemaszków: 'Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945'. Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2000.

Powiat horochowski - zajmował południowo-zachodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: na zachodzie z powiatem włodzimierskim i sokalskim (województwo lwowskie), od północy z powiatem kowelskim, od wschodu z powiatem łuckim, od południa z powiatem radziechowskim (województwo tarnopolskie).
Powierzchnia powiatu wynosiła 1257 km2, a ludność 122,1 tys. osób (według spisu z 1931 r.), dając wskaźnik zamieszkania 69 osób na 1 km2.
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 84,3 tys. (69,0%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli tam Polacy w liczbie 21,1 tys. osób. Reszta to Żydzi i inne, nieliczne grupy narodowościowe.
Na terenie powiatu usytuowane były 2 miasta (Horochów, Beresteczko), 7 gmin wiejskich, 181 gromad wiejskich (sołectw). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie powiatu horochowskiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły około 2.400 osób. Według naszych ocen stanowi to około 60% ogólnej liczby wymordowanych Polaków w powiecie horochowskim, którą ocenia się na 4.200 osób.

Powrót do strony głównej serwisu "Wołyń naszych przodków" www.nawolyniu.pl