Włodzimierz Wołyński, miasto, lata 1915-1916. Ulica Kowelska (w dwudziestoleciu międzywojennym ulica Piłsudskiego). Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński, 1917 r. Dzwonnica kościoła farnego pw. św. Joachima i św. Anny. Zburzona przez władze sowieckie po 1945 r. Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński, 1998 r. Kościół farny pw. św. Joachima i św. Anny z 1752 r., w remoncie. Został zwrócony katolikom po okresie dewastacji w latach 1958-1992.
Włodzimierz Wołyński, 1998 r. Ołtarz główny po odnowieniu kościoła farnego.
Włodzimierz Wołyński, 1917 r. Plac Cesarza Franciszka Józefa, w dwudziestoleciu międzywojennym bez nazwy. W miejscu tym schodziły się ulice Kowelska (Piłsudskiego) oraz Kolejowa. Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński, 1916 r. Cerkiew prawosławna od 1840 r. Pierwotnie kościół oo. Jezuitów (od 1755 r.), po kasacie zakonu w 1774 r. przekazany Bazylianom, później prawosławnym; rewindykowany w 1921 r. Obecnie remontowany z przeznaczeniem na cerkiew. Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński, 1916 r. Cerkiew prawosławna w dawnym kościele oo. Jezuitów. Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński w czasie I wojny światowej. Panorama miasta. Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński, 1918 r. Spalona część miasta. Uliczki Uściługska i Zamkowa. Pocztówka austriacka.
Włodzimierz Wołyński, lata międzywojenne. Widok ogólny. Pocztówka.
Włodzimierz Wołyński, lata międzywojenne. Ulica Katedralna. W głębi katedra prawosławna (Sobór Uspieński) z XII w. Pocztówka.
Włodzimierz Wołyński, lata międzywojenne. Magistrat przy ulicy Katedralnej. Pocztówka.
Gmach Gminazjum Państwowego im. Mikołaja Kopernika we Włodzimierzu Wołyńskim, 1930 r.
Włodzimierz Wołyński. Zdjęcie rodzinne z pierwszej połowy lat 20-tych: oficer WP Ignacy Palessa z synkiem Heliodorem.
Włodzimierz Wołyński, 1932 r. Przysięga w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii.
Włodzimierz Wołyński, 1931/1932 r. Uczniowie Szkoły Podczorążych Rezerwy Artylerii podczas ćwiczeń.
Włodzimierz Wołyński, 1933 r. Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii. W drugim rzędzie pierwszy z prawej Roman Bień.
Włodzimierz Wołyński, lata 30-te. Jeden ze szwadronów Kadry Zapasowej 19. Pułku Ułanów. W najniższym rzędzie drugi z lewej ułan Kazimierz Masny.
Włodzimierz Wołyński, lata 30-te. Kazimierz Masny na zawodach hippicznych w koszarach Kadry Zapasowej 19. Pułku Ułanów.
Włodzimierz Wołyński, 1937 r. Ćwiczenia przed budynkiem dowództwa Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii.
Włodzimierz Wołyński, 1937 r. 27. Pułk Artylerii Lekkiej. Szkolenie z obsługi działa.
Włodzimierz Wołyński, 1937 r. Podchorążowie Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii - po zajęciach.
Włodzimierz Wołyński, 1998 r. Dawny kościół garnizonowy, obecnie cerkiew.
Włodzimierz Wołyński, 2000 r. Wieża z XVII w. po rozebranym w 1850 r. przez władze carskie kościele oo. Dominikanów.
Włodzimierz Wołyński, 1992 r. Budynek, w którym w dwudziestoleciu międzywojennym mieścił się Wydział Powiatowy (Sejmik).
Włodzimierz Wołyński, 1992 r. Kościół ewangelicki wybudowany przez kolonistów niemieckich.
Włodzimierz Wołyński, 2001 r. Cmentarz z nielicznymi zachowanymi grobami Polaków.
Włodzimierz Wołyński, 2001 r. Cmentarz z nielicznymi zachowanymi grobami Polaków.
Werba, wieś gminna, listopad 1918 r. Pierwsza władza gminna po odzyskaniu niepodległości, składająca się z członków Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Siedzą: pierwszy od lewej wójt Józef Zymon ze wsi Turia, obok kancelistka Janina Kościakówna z Werby, trzeci sekretarz Karol Adamkiewicz z Włodzimierza Wołyńskiego; stoi kancelista Stanisław Dawidowicz z Włodzimierza Wołyńskiego.
Bielin, wieś w gminie Werba, 1998 r. Cmentarz wojenny, na którym oprócz osób cywilnych znajdują się mogiły żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Bielin, wieś w gminie Werba, 1998 r. Kaplica pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z 1933 r., przerobiona na cerkiew.
Przewały, wieś w gminie Olesk, lata 30-te. Dworek. Fot. Jana Bułhaka jako pocztówka.
Zimno, wieś w gminie Mikulicze, 1998 r. Zespół cerkiewno-klasztorny z XV w. o charakterze warownym.
Uściług, 1937 r. Bateria Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii na ćwiczeniach terenowych.
Uściług, miasto, przed rokiem 1939. Most na Bugu.
Uściług, 1998 r. Kaplica z 1810 roku na zdewastowanym cmentarzu rzymskokatolickim, odnowiona i obecnie czynna.

Fundum, kolonia w gminie Chotiaczów, 2001 r. Krzyż upamiętniający Polaków pomordowanych w 1943 r. przez OUN-UPA.
Chrynów, osada w gminie Grzybowica, przed rokiem 1939. Budynek szkoły spalony przez Ukraińców w lipcu 1943 r.
Zdjęcie ślubne Stanisława Woźniczki ze Stefanią Giergielewicz, zamordowanych z trójką dzieci 11 lipca 1943 r. w kolonii Jerzyn w gminie Poryck. Młoda para w rzędzie siedzących z bukietem.
Gurów, kolonia w gminie Grzybowica. Ala i Natalia Stankiewicz, córki Stefana i Reginy, postrzelone i pokłute bagnetami podczas rzezi kolonii 11 lipca 1943 r. Ich matka i siostra zostały zamordowane.
Stasin, kolonia w gminie Grzybowica. Władysław Drożdżowski, cudem ocalały z rzezi kolonii, dokonanej przez UPA 11 lipca 1943 r. Lewa część twarzy zniekształcona wskutek obrażeń. Zdjęcie powojenne.
Adela Drożdżowska ze Stasina, zdjęcie powojenne. Wyskoczyła przez szczelinę w ścianie ze stodoły, w której upowcy zamknęli i wymordowali wszystkie kobiety i dzieci.
Marian Drożdżowski, syn Władysława ze Stasina, zdjęcie powojenne. Wyciągnięty po rzezi przez Ukraińca z Kałusowa ze stosu zwłok jako roczne dziecko, przechowywany przez niego i oddany rannemu ojcu.
Witoldów, kolonia w gminie Grzybowica, przed 1943 r. Zamordowani przez UPA 11 lipca 1943 r.: pierwszy od prawej - Konstanty Stankiewicz, trzecia - jego córka Weronika, czwarta - żona Balbina. Po stronie lewej - syn Stankiewiczów Feliks, zamordowany w okolicach Hrubieszowa przez Ukraińców z Ukraińskiego Legionu Samoobrony 26 marca 1944 r.
Witoldów, 1990 r. Na miejscu dawnej kolonii pola kołchozowe. Wnukowie zamordowanych Stankiewiczów: Zygmunt Maguza i Alicja Hensel stawiają znicze na podwórzu gospodarstwa w miejscu, gdzie zostali pochowani ich dziadkowie w 1943 r.
Karczunek, kolonia w gminie Korytnica, 1939 r. Wacław Hauser zamordowany przez upowców we wsi Załuże (gmina Korytnica) w marcu 1944 r.
Majątek Chobułtowa w gminie Mikulicze, 1943 r. Przed domem ułożeni na słomie zamordowani przez UPA 11 kwietnia 1943 r. Od góry w kierunku prawego dolnego rogu: 5-osobowa rodzina Rudnickich: właściciele majątku - małżeństwo Wilhelm i Anna (pochodzenia czeskiego), ich synowie Edward, Wilhelm, Bolesław; Henryk Kłapiński; w prawym dolnym rogu - Czech, kuzyn Rudnickiej, dwie służące, w tym Aleksandra Puchacz.
Majątek Chobułtowa. Pomordowani złożeni do trumien, wokoło mieszkańcy wsi.
Majątek Mikulicze w gminie Mikulicze, przed rokiem 1939. Dwór rodziny Ruszkiewiczów spalony przez UPA 25 maja 1943 r.
Głęboczyca, kolonia w gminie Olesk, przed rokiem 1943. Od lewej w górnym rzędzie Jan Winiarski, który ocalał i do dziś poszukuje zaginionego rodzeństwa, za nim jego rodzice Michał i Helena, oboje zamordowani przez UPA w sierpniu 1943 r., poniżej jego rodzeństwo: Danuta, Czesława, Albin, z których jedno dziecko zostało zamordowane, a dwoje uratował Ukrainiec Aleksander Kuszneruk i przekazał w 1944 r. do PCK w Chełmie. Dalszy ich los pozostaje nieznany.
Poryck, 1998 r. Dawny cmentarz katolicki. Pomnik ofiar 1939-1945.
Poryck, miasteczko, siedziba gminy, 2002 r. Dawny cmentarz katolicki, na który przeniesione zostały szczątki ekshumowane z miejsca, gdzie stał kościół i gdzie znajdowały się mogiły Polaków zamordowanych 11 lipca 1943 r. Ekshumacja i upamiętnienie miejsca ludobójstwa zostały dokonane staraniem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Bielin, wieś w gminie Werba, 1943 r. Zamordowani przez UPA 11 kwietnia 1943 r. we wsi Hajki mieszkańcy Bielina: Władysława Kondracka i jej syn Longin.
Dominopol, wieś w gminie Werba, 2002 r. Krzyż upamiętniający wymordowanie 11 lipca 1943 r. przez UPA około 250 Polaków.
Pisarzowa Wola, wieś w gminie Werba, lata 1937-1939. Klęczący po lewej leśniczy Jabłoński, zamordowany przez UPA 29 sierpnia 1943 r. w kolonii Szury (gm. Werba); po prawej w mundurze Józef Walawko, zamordowany 6 stycznia 1944 r. przez upowców koło Bielina.
Napad UPA 13 lutego 1944 r. na polskie kolonie Antonówka Borek, Andresówka, Helenówka Werbska, Stefanówka w gminie Werba. Rys. W. Szwed, były mieszkaniec Andresówki.
Wpisy ofiar rzezi do księgi zgonów parafii rzymskokatolickiej pw. św. Joachima i św. Anny we Włodzimierzu Wołyńskim.
Swojczów, wieś w gminie Werba. Krzyż w miejscu zniszczonego 31 sierpnia 1943 r. przez OUN-UPA przy pomocy materiałów wybuchowych kościoła pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny z 1787 r.
Ks. kanonik dr Stanisław Kobyłecki, proboszcz parafii pw. św. Joachima i św. Anny we Włodzimierzu, w lipcu 1943 r. organizator sierocińca na plebanii dla ofiar rzezi.
Włodzimierz Wołyński, lipiec 1943 r. Dwaj chłopcy-sieroty z gminy Grzybowica, ocaleli podczas rzezi ludności polskiej 11-12 lipca 1943 r. Zaopiekował się nimi ppor. Jan Kubalski 'Grot' z komendy obwodu AK 'Włodzimierz'.
Włodzimierz Wołyński, 1991 r. Grób ks. Jana Kotwickiego, zamordowanego przez UPA 11 lipca 1943 r. podczas napadu na kościół w osadzie Chrynów w gminie Grzybowica.
Włodzimierz Wołyński, 1998 r. Cmentarz. Pomnik na zbiorowej mogile ok. 120 Polaków zamordowanych przez UPA w 1943 r.
Mapa - miejsca zbrodni ludobójstwa ukraińskiego na Polakach. Opracowanie Ewy Siemaszko w książce Władysława i Ewy Siemaszków 'Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945', Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2000.

Powiat włodzimierski - zajmował południowo-zachodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z województwem lubelskim (powiat hrubieszowski), od północy z powiatem lubomelskim, od wschodu częściowo z powiatem kowelskim, częściowo zaś z horochowskim, od południa z województwem lwowskim (powiat sokalski).
Powierzchnia powiatu wynosiła 2.208 km2, zaś ludność określała się liczbą 150,4 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zaludnienia 68 osób na 1 km2.
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 88,2 tys. osób (58,6%). Drugą narodowością pod względem liczebności była ludność polska licząca 40,2 tys. (26,7%), reszta to głównie Żydzi i Czesi.
Na terenie powiatu usytuowane były 2 miasta (Włodzimierz, Uściług), 7 gmin wiejskich, 249 gromad wiejskich (sołectw). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie powiatu włodzimierskiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły około 6.500 osób. Według naszych ocen, stanowi to około 80% ogólnej liczby wymordowanych Polaków w powiecie włodzimierskim, którą ocenia się na 8.000 osób.


Powrót do strony głównej serwisu "Wołyń naszych przodków" www.nawolyniu.pl