Zdołbunów, miasto, ok. 1920 r. Rodzina Rossowskich: siedzą przy stoliku Paulina i Karol Rossowscy (urzędnik), wokół nich ich dzieci: siedząca z lewej Jadwiga Rossowska (urzędniczka), stoją od lewej - Jerzy Rossowski (zawodowy wojskowy, poległ w 1939 r.), ks. Mieczysław Rossowski, wówczas proboszcz parafii w Zdołbunowie, później w Horyńgrodzie i podczas wojny w Bereznem, Maria Rossowska (nauczycielka), Jan Rossowski, Józefa Rossowska (nauczycielka).
Ostróg nad Horyniem, miasto, lata międzywojenne. Ruiny zamku książąt Ostrogskich z XVI w. Na dalszym planie Cerkiew Bohojawleńska. Pocztówka.
Ostróg nad Horyniem, 2000 r. Zamek książąt Ostrogskich z XVI w., wielokrotnie niszczony i przebudowywany.
Ostróg nad Horyniem, 2000 r. Zamek.
Ostróg nad Horyniem, 2000 r. Brama Łucka, pozostałość po dawnych murach miejskich z XV w.
Ostróg nad Horyniem, 2000 r. Zamkowa Cerkiew Bohojawleńska z lat 1887-1891.
Ostróg nad Horyniem, lata międzywojenne. Poświęcenie krzyża misyjnego.
Ostróg nad Horyniem, pierwsza połowa lat 30-tych. Święto wychowania fizycznego na boisku Seminarium Nauczycielskiego (później przekształconego w Liceum Pedagogiczne).
Ostróg nad Horyniem, lata 30-te. Klasa IVb Gimnazjum Państwowego im. M. Konopnickiej. W środkowym rzędzie dyrektor Łysek i wychowaczyni Biernacka. Wśród uczniów: Zina Beziukówna, Irena Burmistrówna, Nadiusza Czerniakiewicz, H. Łobanowska, Mielniczenkówna, E. Pechroń (?), Walentyna Pokalówna, Lala Rychlicka, Estera Szapirówna, H. Szymańska, S. Szyłkajtis, R. Zajcewówna, Zygadło.
Ostróg nad Horyniem, lata 30-te. Gra w siatkówkę na boisku Gimnazjum Państwowego im. Marii Konopnickiej.
Ostróg nad Horyniem, koniec lat 30-tych. Uczniowie klasy VII Gimnazjum Państwowego im. Marii Konopnickiej z jednym ze swoich profesorów.
Ostróg nad Horyniem, 1939 r. Klasa Ib Liceum Pedagogicznego podczas pracy przy inspektach.
Ostróg nad Horyniem, 1939 r. Uczennice Liceum Pedagogicznego na praktyce w szpitalu w ramach przysposobienia wojskowego kobiet.
Ostróg nad Horyniem, 1939 r. Uczennice Liceum Pedagogicznego na placu Żwirki i Wigury.
Ostróg nad Horyniem, 2000 r. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP z 1897 r., neoklasycystyczny.
Nowomalin, wieś, siedziba gminy, 2000 r. Ruiny zamku z XVI-XVIII w. kniaziów Jełomalińskich.
Nowomalin, 2000 r. Kaplica zamkowa z XVII w., przebudowana w 1822 r., neogotycka.
Międzyrzecz Ostrogski (Międzyrzecze), wieś w gminie Nowomalin, 2000 r. Cerkiew pw. św. Trójcy z XVI w., zlokalizowana wewnątrz murów zamkowych. Ofiarowana została Franciszkanom na kościół katolicki przez księcia Janusza Ostrogskiego w 1602 r. Po kasacie zakonów kościół ponownie zamieniono na cerkiew.
Międzyrzecz Ostrogski, 2000 r. Cerkiew pw. św. Trójcy. Ołtarz pofranciszkański, przed nim carskie wrota.
Międzyrzecz Ostrogski, 2000 r. Mury zamkowe.
Dermań, wieś w gminie Mizocz, 1939 r. Wycieczka Liceum Pedagogicznego z Ostroga nad Horyniem.
Dermań, wieś w gminie Mizocz, 1939 r. Wycieczka Liceum Pedagogicznego z Ostroga nad Horyniem.

Ostróg nad Horyniem, lata międzywojenne. Budynek Seminarium Nauczycielskiego, do 1832 r. (kasacji zakonów przez władze carskie) był tutaj klasztor oo. Kapucynów. W styczniu 1944 r. w budynku schronili się Polacy i pod dowództwem kapucyna o. Remigiusza Kranca, bronili się w oblężeniu przed UPA. Pocztówka.
Jedno z trzech masowych miejsc zbrodni, dokonanej przez UPA 3 lipca 1943 r. we wsi Zielony Dąb. Zbrodnia i pochówek odbyły się na terenie posesji Wacława Wereszczyńskiego. Rys. J. Wereszczyński, były mieszkaniec Zielonego Dębu.
Wieś Zielony Dąb w gminie Buderaż, przed 1943 r. Zamordowany (zakłuty nożami) przez upowców 3 lipca 1943 r. podczas rzezi wsi Wacław Wereszczyński (obok jego siostra).
Wieś Zielony Dąb w gminie Buderaż, przed 1943 r. Zamordowana przez upowców 3 lipca 1943 r. podczas rzezi wsi Justyna Borowska (siostra Wacława Wereszczyńskiego), obywatelka francuska, będąca w odwiedzinach u rodziny, zakłuta nożami i spalona w stodole.
Mapa - miejsca zbrodni ludobójstwa ukraińskiego na Polakach. Opracowanie Ewy Siemaszko w książce Władysława i Ewy Siemaszków 'Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945', Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2000

Powiat zdołbunowski - zajmował południowo-wschodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z powiatem dubieńskim, od północy z powiatem rówieńskim, od wschodu wzdłuż granicy z ZSRR oraz od południa z powiatem krzemienieckim.
Powierzchnia powiatu wynosiła 1.309 km2 z ludnością 118,3 tys. (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik gęstości zamieszkania 88 na 1 km2.
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 81,8 tys. osób (69,1%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli tam Polacy w liczbie 17,9 tys. osób, reszta to Żydzi i inne niewielkie grupy narodowościowe.
Na terenie powiatu usytuowane były 2 miasta (Zdołbunów, Ostróg), 6 gmin wiejskich, 129 gromad wiejskich (sołectw). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie powiatu zdołbunowskiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły około 500 osób. Według naszych ocen, stanowi to nieco ponad 10% ogólnej liczby wymordowanych Polaków w powiecie zdołbunowskim, którą ocenia się na 3.600 osób.


Powrót do strony głównej serwisu "Wołyń naszych przodków" www.nawolyniu.pl